Ostara

Zaterdag vierden we met de groep Ostara, het hoogtepunt van de lente (althans, voor heksen). Een verslag:

Zaterdagochtend, tien uur, aan de oude parking van De Schorre. Het regent, maar we zijn er klaar voor. We laten ons niet tegenhouden door zo'n paar druppeltjes. We lopen het domein in en al na enkele minuten stopt het met regenen. Ik geniet van de frisse lentelucht. De natuur beseft nog nauwelijks dat de winter voorbij is, maar hier en daar hangen er al katjes aan de bomen en steken kleine bloempjes en kruiden hun kopje boven het gras uit. Een waterig zonnetje probeert zich uit alle macht door de wolken te boren.

We krijgen de opdracht een voorwerp te zoeken dat een wens symboliseert, een wens die niet speciaal naar één persoon is gericht maar die iedereen wel kan gebruiken. Ik raap een dor blaadje van vorig jaar van de grond. Niet zomaar een dor blaadje, want dat blaadje was goed op weg om humus te worden, voeding voor de bomen en planten in hun komende groeiperiode. Mijn wens die daarbij hoort: vergeet niet de ervaringen uit het verleden mee te nemen en er positieve lessen uit te trekken, gebruik ze als voeding om groter en sterker te worden in je komende groei.

Wanneer iedereen een geschikt voorwerp heeft gevonden, gaan we in een cirkel staan. De cirkel wordt getrokken en de elementen worden uitgenodigd om mee te vieren. M. vertelt over Ostara, over de lente-evening, en over evenwicht en dualiteit. Een voor een vertellen we welk voorwerp we gevonden hebben, en welke wens het met zich meedraagt. De prachtige wensen vliegen ons rond de oren: vrolijkheid, moed, kracht, speelsheid, zelfvertrouwen... Alle voorwerpen worden verzameld in een zak, waarna iedereen er een voorwerp mag uithalen. Ik krijg een halfopen paardenbloempje, dat staat voor frisheid en een nieuw begin.

De lentekoningin, T. in dit geval want zij had het rozenblaadje zonder merkteken getrokken vóór het ritueel, draagt een prachtige bloemenkrans en draagt het licht (een kaars in een bokaal) de cirkel rond. Ze biedt iedereen een voor een het licht en de warmte aan.

Dan worden we door T. begeleid op een meditatie. Ik kan moeilijk volgen want het ene moment loop ik nog door de velden en het volgende moment zou ik wortels en blaren moeten hebben en een bloem zijn. Maar ach, het zijn waarschijnlijk gewoon de lentekriebels die door mijn lijf gieren, en ik geniet ervan.

Na de meditatie zegent M. de cakes and wine, melk en chocolade paaseitjes deze keer, waarna ze in de cirkel worden doorgegeven met telkens een welgemeend "Blessed be" van je buurvrouw of -man. De elementen worden bedankt en de cirkel wordt opgeheven. De grote glimlach die al het hele ritueel op mijn gezicht staat gebeiteld, zal nog de hele dag blijven doorwerken.

En dan is het tijd om de energie eruit te gooien. Ik heb er nood aan! Gelukkig komt S. me vragen of ik met haar mee op de speeltuin wil. Natuurlijk wil ik dat. Ook J. is zot genoeg om zich volledig te laten gaan. Joelen, spelen, genieten: het is lente!