Samenwonen

Mijn vriend B. en ik gaan samenwonen. Voor mij is het de tweede keer dat ik ga samenwonen met iemand, en ik vind het veel logischer om samen te wonen dan om apart te wonen. Voor B. is het echter de eerste keer, en ik was even uit het oog verloren dat het voor hem effectief wel een grote stap is. Deze week besefte ik dat pas, op het nippertje dus, want vanaf vanavond zullen we echt fulltime samenwonen.

Ik heb natuurlijk eerst en vooral met B. erover gepraat, en hem mijn verontschuldigingen aangeboden. Ik kan soms nogal doordraven, en het is niet de bedoeling dat ik hem al te zeer overal in meesleep. Dat is dus duidelijk iets waar ik moet aan werken.

Maar ik besefte ook dat ik er beter zelf ook even kon bij stilstaan. Ik voel me fantastisch bij hem, ik ben nog nooit eerder zo zeker geweest van iemand. Maar dat betekent dus ook dat het deze keer "voor echt" is, en dat mijn leventje van "flirten en spelen en af en toe eens een lief maar ook weeral niet te serieus" voorgoed voorbij is. Dus besloot ik een overgangsritueel te doen, gewoon voor en met mezelf want B. is niet zo hekserig aangelegd.

Ik besloot het uitgebreid te doen, om volledig in de mood te raken, dus met cirkel en elementen en de hele rimram.
Tijdens het ritueel bedankte ik eerst in gedachten alle mensen met wie ik ooit een relatie heb gehad, want zij hebben me gemaakt tot wie ik ben. Ik bedankte ook de paar flirten die ik tussendoor heb gehad, want ook van hen heb ik genoten en geleerd (ik besef net dat ik me gisteren alleen degene herinnerde die ook werkelijk het herinneren waard waren). Ik bedacht hoe fijn het soms was om te spelen, te flirten, ongebonden te zijn. Maar daar staat tegenover dat ik ook vaak mensen gekwetst heb. Heel veel fijne herinneringen, maar ook enkele heel erg pijnlijke. Die fase sluit ik voorgoed af nu, en dat besefte ik dankzij het ritueel heel goed.

Dan ging ik over naar het nu, en naar de toekomst. B. is een fantastisch lief ventje, ik zie hem doodgraag, ik wil mijn leven met hem delen, ik heb van de allereerste week dat we samen zijn, en nu nog steeds, het gevoel dat hij de man van mijn leven is. Ik heb echter niet echt een verleden van trouw en standvastigheid, dus ik ben wel een beetje bang voor mezelf. Ik wendde me tot het noorden en vroeg hulp aan de aarde. Aarde heb ik bijzonder weinig in me, en dat wil ik heel graag in evenwicht brengen. Aarde zal me leren rust te vinden, kracht en standvastigheid. Aarde zal mijn overdaad aan lucht en vuur wat intomen. Ik wil nooit meer vergeten dat een relatie vol vertrouwen met iemand die je kent, veel bevredigender is dan het avontuur van het nieuwe en onbekende!

Daarna keerde ik me naar het element vuur, waar ik mijn ring had gelegd. Mijn ring staat sinds een ritueel van bijna een jaar geleden symbool voor mijn eigen kracht en zelfstandigheid. Ik bood mezelf opnieuw de ring aan, om opnieuw te bevestigen dat ik mijn zelfstandigheid moet bewaren. Want het is immens belangrijk dat je als koppel niet té afhankelijk wordt van elkaar, dat je elkaars energie niet leegzuigt.

Tot slot stond ik op en vroeg de godin me te vervullen van de krachten van lucht, vuur, water en aarde, opdat ik een evenwicht tussen alle elementen zou vinden. Ik bedankte de elementen, sloot de cirkel en ging slapen. Met een heel fijn gevoel vanbinnen. Vredig. Vol rust. Dankbaar.