Midzomerritueel

Bozel, een klein dorpje in de Vanoise (alpen), Frankrijk. 20 juni 2007

Hoewel ik me in de bergen ontzettend dicht bij de natuur voel, wil ik midzomer niet zomaar voorbij laten gaan. Dus vertrek ik vanavond alleen, voor een wandeling langs de wild bruisende rivier die langs de camping stroomt.

Ik vind een halve cirkel van steenslag, omringd met grote rotsblokken, een beetje als een halve stonehenge maar dan véél kleiner :) De rivier stroomt wild en onstuimig langs, aan de overkant een grote heuvel van een paar honderd meter (een berg naar Belgische normen), achter me, boven de bomen, zie ik nog net de top van "Le dent du villard", een stevige berg die 1400 meter boven me uittorent (in totaal 2240 meter hoog).

Ik trek een cirkel, tot vlak voor de grote stenen. Ik voel de zilverblauwe energie veel sterker stromen dan anders en voel dat het een krachtig ritueel zal worden. Het is midzomer, dus begin ik bij het zuiden, en nodig de krachten van vuur uit. Ik denk aan de zon en voel de kracht diep in mij branden. Ik draai me naar het westen en nodig de krachten van water uit. Moeilijk is dat niet, met die wilde bergrivier die naast me door haar bedding raast. Ik voel mijn bloed bruisen en reis mee met het water in haar eindeloze cyclus. Ik draai me naar het noorden en nodig de krachten van de aarde uit. Zelden heb ik me dichter bij onze moeder aarde gevoeld dan daar, met die machtige bergen voor me en achter me en bomen overal om me heen. Ik draai me naar het oosten en nodig de krachten van lucht uit. Een fractie van een seconde voel ik me verloren. De zon heb ik vandaag nog uitgebreid gezien, het water kan ik praktisch aanraken, de aarde torent langs alle kanten boven me uit, maar waar is die band met de lucht? Tot ik besef dat ik maar hoef in te ademen, die frisse avondlucht maar door mijn longen hoef te laten stromen om te voelen hoe krachtig die is, en hoe levensnoodzakelijk, ook al staan we daar zelden bij stil. De hele tijd, al van bij het zuiden, staan de tranen in mijn ogen om het intense contact dat ik met de elementen voel. Zo sterk heb ik ze zelden gevoeld.

Ik nodig eerst de god uit, en daarna de godin, en voel hun kracht door me heen stromen. De god staat in deze periode voor verantwoordelijkheid opnemen, voor plicht, voor het leven in eigen handen nemen, en dat is precies wat ik nodig heb nu. Ik heb geen plannen vooraf gemaakt, maar zodra ik denk aan de god in zijn midzomergestalte, besef ik wat de betekenis is van dit moment, voor mezelf. Ik sta op het punt om als freelancer aan de slag te gaan, en wat ik de volgende maanden nodig zal hebben, is doorzettingsvermogen, plicht, en verantwoordelijkheidsgevoel. Ik ben het aan mezelf verplicht keihard voor deze nieuwe job te gaan. Om te slagen moet ik de komende maanden klanten zoeken, proefvertalingen maken, contacten leggen en die ook houden... Dat zal niet altijd even makkelijk zijn, vooral niet als iedereen op een terrasje in de zon zit met vrienden... Maar dit is wat ik wil, en dus moet ik ervoor gaan. Eén zomer moet ik opgeven voor mijn carrière, om er voor de rest van mijn leven van te kunnen profiteren.

Dus... geef ik mezelf een goede preek, terwijl ik de energie van de god door me heen laat stromen, tot ik ervan overtuigd ben dat ik er klaar voor ben. Ik ben er klaar voor. Laat maar komen!

Ik bedank de god en de godin en de elementen en open de cirkel, met mijn hart vol liefde voor dit fantastisch krachtige ritueel. Een van de machtigste die ik al ooit op mijn eentje heb gedaan. En zeker ook een van de krachtigste in het algemeen, het heeft zijn voordelen, rituelen alleen doen, je doet alles op je eigen tempo, alles is puur en spontaan. Ik doe ontzettend graag rituelen in groep, maar dit... vergeet ik nooit...