Samenwonen

Mijn vriend B. en ik gaan samenwonen. Voor mij is het de tweede keer dat ik ga samenwonen met iemand, en ik vind het veel logischer om samen te wonen dan om apart te wonen. Voor B. is het echter de eerste keer, en ik was even uit het oog verloren dat het voor hem effectief wel een grote stap is. Deze week besefte ik dat pas, op het nippertje dus, want vanaf vanavond zullen we echt fulltime samenwonen.

Ik heb natuurlijk eerst en vooral met B. erover gepraat, en hem mijn verontschuldigingen aangeboden. Ik kan soms nogal doordraven, en het is niet de bedoeling dat ik hem al te zeer overal in meesleep. Dat is dus duidelijk iets waar ik moet aan werken.

Maar ik besefte ook dat ik er beter zelf ook even kon bij stilstaan. Ik voel me fantastisch bij hem, ik ben nog nooit eerder zo zeker geweest van iemand. Maar dat betekent dus ook dat het deze keer "voor echt" is, en dat mijn leventje van "flirten en spelen en af en toe eens een lief maar ook weeral niet te serieus" voorgoed voorbij is. Dus besloot ik een overgangsritueel te doen, gewoon voor en met mezelf want B. is niet zo hekserig aangelegd.

Ik besloot het uitgebreid te doen, om volledig in de mood te raken, dus met cirkel en elementen en de hele rimram.
Tijdens het ritueel bedankte ik eerst in gedachten alle mensen met wie ik ooit een relatie heb gehad, want zij hebben me gemaakt tot wie ik ben. Ik bedankte ook de paar flirten die ik tussendoor heb gehad, want ook van hen heb ik genoten en geleerd (ik besef net dat ik me gisteren alleen degene herinnerde die ook werkelijk het herinneren waard waren). Ik bedacht hoe fijn het soms was om te spelen, te flirten, ongebonden te zijn. Maar daar staat tegenover dat ik ook vaak mensen gekwetst heb. Heel veel fijne herinneringen, maar ook enkele heel erg pijnlijke. Die fase sluit ik voorgoed af nu, en dat besefte ik dankzij het ritueel heel goed.

Dan ging ik over naar het nu, en naar de toekomst. B. is een fantastisch lief ventje, ik zie hem doodgraag, ik wil mijn leven met hem delen, ik heb van de allereerste week dat we samen zijn, en nu nog steeds, het gevoel dat hij de man van mijn leven is. Ik heb echter niet echt een verleden van trouw en standvastigheid, dus ik ben wel een beetje bang voor mezelf. Ik wendde me tot het noorden en vroeg hulp aan de aarde. Aarde heb ik bijzonder weinig in me, en dat wil ik heel graag in evenwicht brengen. Aarde zal me leren rust te vinden, kracht en standvastigheid. Aarde zal mijn overdaad aan lucht en vuur wat intomen. Ik wil nooit meer vergeten dat een relatie vol vertrouwen met iemand die je kent, veel bevredigender is dan het avontuur van het nieuwe en onbekende!

Daarna keerde ik me naar het element vuur, waar ik mijn ring had gelegd. Mijn ring staat sinds een ritueel van bijna een jaar geleden symbool voor mijn eigen kracht en zelfstandigheid. Ik bood mezelf opnieuw de ring aan, om opnieuw te bevestigen dat ik mijn zelfstandigheid moet bewaren. Want het is immens belangrijk dat je als koppel niet té afhankelijk wordt van elkaar, dat je elkaars energie niet leegzuigt.

Tot slot stond ik op en vroeg de godin me te vervullen van de krachten van lucht, vuur, water en aarde, opdat ik een evenwicht tussen alle elementen zou vinden. Ik bedankte de elementen, sloot de cirkel en ging slapen. Met een heel fijn gevoel vanbinnen. Vredig. Vol rust. Dankbaar.

Ostara

Zaterdag vierden we met de groep Ostara, het hoogtepunt van de lente (althans, voor heksen). Een verslag:

Zaterdagochtend, tien uur, aan de oude parking van De Schorre. Het regent, maar we zijn er klaar voor. We laten ons niet tegenhouden door zo'n paar druppeltjes. We lopen het domein in en al na enkele minuten stopt het met regenen. Ik geniet van de frisse lentelucht. De natuur beseft nog nauwelijks dat de winter voorbij is, maar hier en daar hangen er al katjes aan de bomen en steken kleine bloempjes en kruiden hun kopje boven het gras uit. Een waterig zonnetje probeert zich uit alle macht door de wolken te boren.

We krijgen de opdracht een voorwerp te zoeken dat een wens symboliseert, een wens die niet speciaal naar één persoon is gericht maar die iedereen wel kan gebruiken. Ik raap een dor blaadje van vorig jaar van de grond. Niet zomaar een dor blaadje, want dat blaadje was goed op weg om humus te worden, voeding voor de bomen en planten in hun komende groeiperiode. Mijn wens die daarbij hoort: vergeet niet de ervaringen uit het verleden mee te nemen en er positieve lessen uit te trekken, gebruik ze als voeding om groter en sterker te worden in je komende groei.

Wanneer iedereen een geschikt voorwerp heeft gevonden, gaan we in een cirkel staan. De cirkel wordt getrokken en de elementen worden uitgenodigd om mee te vieren. M. vertelt over Ostara, over de lente-evening, en over evenwicht en dualiteit. Een voor een vertellen we welk voorwerp we gevonden hebben, en welke wens het met zich meedraagt. De prachtige wensen vliegen ons rond de oren: vrolijkheid, moed, kracht, speelsheid, zelfvertrouwen... Alle voorwerpen worden verzameld in een zak, waarna iedereen er een voorwerp mag uithalen. Ik krijg een halfopen paardenbloempje, dat staat voor frisheid en een nieuw begin.

De lentekoningin, T. in dit geval want zij had het rozenblaadje zonder merkteken getrokken vóór het ritueel, draagt een prachtige bloemenkrans en draagt het licht (een kaars in een bokaal) de cirkel rond. Ze biedt iedereen een voor een het licht en de warmte aan.

Dan worden we door T. begeleid op een meditatie. Ik kan moeilijk volgen want het ene moment loop ik nog door de velden en het volgende moment zou ik wortels en blaren moeten hebben en een bloem zijn. Maar ach, het zijn waarschijnlijk gewoon de lentekriebels die door mijn lijf gieren, en ik geniet ervan.

Na de meditatie zegent M. de cakes and wine, melk en chocolade paaseitjes deze keer, waarna ze in de cirkel worden doorgegeven met telkens een welgemeend "Blessed be" van je buurvrouw of -man. De elementen worden bedankt en de cirkel wordt opgeheven. De grote glimlach die al het hele ritueel op mijn gezicht staat gebeiteld, zal nog de hele dag blijven doorwerken.

En dan is het tijd om de energie eruit te gooien. Ik heb er nood aan! Gelukkig komt S. me vragen of ik met haar mee op de speeltuin wil. Natuurlijk wil ik dat. Ook J. is zot genoeg om zich volledig te laten gaan. Joelen, spelen, genieten: het is lente!

Me, myself and I

Hallo,

Ik heet Wynndig. Tenminste, dat is mijn heksennaam, mijn echte naam is Lies, maar ik gebruik mijn heksennaam zo weinig dat ik het wel eens leuk vond om hem hier wél te gebruiken...

Ik wil hier een verslag bijhouden van mijn leven als heks. Niet dat ik dag in dag uit bezig ben met hekserij, ik leef gewoon mijn leven zoals iedereen, maar hekserij beïnvloedt wel de manier waarop ik in het leven sta: het beïnvloedt mijn denkwijzen, mijn beslissingen, mijn relaties,...

Ik ben bijna 29 nu, ik ben zelfstandig vertaler en woon in Gent (een prachtige stad) met mijn vriend - die overigens de liefste jongen ter wereld is :-)

Als heks probeer ik me te allen tijde te houden aan het "doe wat je wilt, maar schaad niemand"-principe. Niet gemakkelijk! Ik ben geen heilig boontje dus het komt wel eens voor dat ik iemand kwets per ongeluk. En ik schaad ook regelmatig mezelf door onvoldoende te luisteren naar mijn lichaam en mijn intuïtie. Maar goed, we zijn hier om te leren, he...

Ik zit in groep van heksen die ongeveer een keer per maand samenkomt. Het is geen coven, geen vaste, gesloten groep van mensen, meer een open leergroep waarin iedereen van elkaar leert. We vieren ook de helft van de jaarfeesten samen. Het is fijn om dingen samen te doen, om onze energieën met elkaar te verbinden.

Ook thuis ben ik regelmatig met spiritualiteit bezig. Ik lees heel veel boeken, en wissel daarbij gewone fictie af met boeken over spiritualiteit. Af en toe mediteer ik wel eens, of maak ik een sjamanistische trance-reis. Soms doe ik een ritueel, maar niet te pas en te onpas, eigenlijk alleen als het echt belangrijk is.

Zo, dat is voorlopig voldoende denk ik. Dit ben ik. Ik schrijf voor mezelf, maar ook voor mijn (eventuele) bezoekers. Welkom.

Merry meet, merry part, and merry meet again.

Wynndig