Elf Fantasy Fair

Mo! Nu merk ik pas dat ik nooit iets geschreven heb over Elf Fantasy Fair... En dat hoort toch duidelijk in mijn heksenlijstje thuis, hoor!

Op zondag 23 april vertrokken B., J. en ik al heel vroeg 's ochtends, want we hadden enkele uren rijden voor de boeg. Enkele uren later pikten we L. op in Maarssen en een kwartiertje later waren we er: Kasteel ter Haar, het lieflijke decor van de Elf Fantasy Fair. De sfeer op dat evenement is eigenlijk heel erg leuk: heel veel mensen lopen verkleed rond en alles gaat er gemoedelijk en een tikje middeleeuws aan toe.

We kuierden wat rond, bekeken de kraampjes, snoven de sfeer op, proefden hier en daar wat mede of ander lekkers, aten een heerlijk bordje kip met groenten en aardappeltjes... echt gezellig. Ik had L. ook alweer in geen maanden meer gezien, dus het was wel fijn om haar nog eens terug te zien.

We wilden graag de voordracht van professor Rotherham horen, want vorig jaar was die echt subliem: informatief en grappig. Dit jaar ging het over Nostradamus. Het was iets minder grappig, maar nog steeds heel aangenaam verteld, dus dat was wel fijn.

Een uurtje later waren we al vroeg ter plaatse voor de klankschalensessie van Jan Van Der Stappen. Ik vond het heel aangenaam, ik was helemaal weg op sommige momenten. Echt aangename muziek! Alleen het geluid van de schelp op het einde was zo luid en zo vlak bij mijn oor, dat ik me bijna dood schrok...

Daarna hadden we zin in een suikerspin, en die hebben we opgegeten in de tent waar de paganistische raad bezig was. Vorig jaar hebben L. en ik nog zeer actief meegedaan, maar dit jaar had ik niet echt veel zin, en bovendien ging het niet echt vooruit... Ik vond het altijd maar logisch wat ze zeiden (het duh-gevoel), maar het panel bleef maar naast elkaar praten en steeds maar hetzelfde in andere bewoordingen zeggen.

Van het elfengevecht hebben we niet veel gezien, we stonden te ver naar achteren en zagen alleen af en toe eens een streepje groen ofzo. Niet echt aangenaam. We zijn dan maar naar de auto gewandeld, nadat we eerst nog een nieuwe lading mede hadden ingeslagen.

Het was fijn, zeker, maar misschien toch niet meteen om volgend jaar ook naartoe te gaan. Om de zoveel jaar een keertje, misschien... Het gezelschap was wel erg leuk, dus ik vond het wel heel gezellig... Och, we zien wel...

Berggeit

Ik heb tijdens die trance op de trancedans trouwens een nieuw krachtdier gekregen... Mijn intentie waren mijn knieën: ik wil vooral over anderhalve maand in Corsica pijnloos en probleemloos door de bergen kunnen trekken. Daarvoor moet ik wel de kans krijgen om mijn conditie nog op peil te brengen, dus dat hoort er ook bij.

Ik ging net als altijd via de trap naar beneden, waar ik mijn krachtdieren pauw en wolf ontmoette. Pauw nam afscheid: ik had hem niet meer nodig, zei hij. Wolf bleef gelukkig wel bij me, en zal nog niet zo snel verdwijnen, omdat zij, zo vertelde ze, mijn hoofdkrachtdier was. Zij hoort bij mij, zij is wie ik ben en wat ik kan zijn... Wolf vertelde me dat ik een nieuw krachtdier kreeg, voorlopig, zolang het nodig was: de berggeit. Nou die wil ik wel... Ik ben blij dat ik door zo'n sterk dier, dat door de bergen huppelt alsof het weiden zijn, gesterkt wordt bij mijn wens!

Trancedans

Om te twee weken is het trancedans in Gent. J. was daar mee aan komen draven, en ik wilde daar allang eens mee naartoe, maar door mijn knieën moest ik het enkele maanden uitstellen. Donderdag zijn we er dan eindelijk toch geraakt.

Mijn eerste indruk was erg positief: ik had gedacht dat het uiteindelijk niet veel meer zou zijn dan dansen en enzo, maar het kaderde toch veel meer in een spiritueel geheel dan ik gedacht had. Het past perfect in de context van natuurgodsdiensten die gebaseerd zijn op onze voorchristelijke Europese religies, zoals hekserij en druïdisme enzo.

Het is de bedoeling door middel van dansen op opzwepende muziek in trance te geraken. Net zoals in Afrika, en net zoals vroeger in onze streken. Je danst met een blinddoek om, zodat je makkelijker de buitenwereld kan buitensluiten en je je naar binnen kan richten. Eerst wordt er intens geaard, daarna haal je je intentie scherp voor de geest terwijl je je blinddoek aandoet, dan wordt er een uur en twintig minuten gedanst en tot slot ga je al liggend over op een nog diepere trance.

Ikzelf ben het meer gewend om in volledige ontspanning in trance te komen, en dat voelde ik wel tijdens de dans zelf. Ik vond het vreemd om nog zoveel contact met je lichaam te hebben terwijl je verondersteld werd in trance te geraken, en het duurde dus erg lang voor ik werkelijk kon loslaten.

Uiteindelijk kwam het wel, en de einduitkomst is dezelfde: een diepe, intense trance waar ik erg veel kan uithalen. Dus zeker voor herhaling vatbaar, al was het alleen maar om te zien of ik een tweede keer, als ik weet wat ik kan verwachten, makkelijker in trance geraak.