Niet vergeten, wel vergeven

Bijna een jaar geleden is het, die grote teleurstelling waarover ik het in mijn vorige post had. Er is veel gebeurd sindsdien. Ik heb me een tijd volledig van de groep, en van M., de spirituele en organisatorische leidster van de groep, gedistantieerd. Ik probeerde het los te laten, voort te gaan, maar er was iets onafgewerkt, het bleef maar spoken. Ik heb overwogen om een definitief afscheidsritueel te doen, maar heb toch besloten dat niet te doen omdat ik voelde dat dat het einde nog niet was. Er moest nog iets gebeuren, desnoods iets dat het allemaal nog definitiever maakte.

En er gebeurde iets. Ik kreeg een mail van M., onschuldig, vragend waar ik was en of alles goed met me was. Ze had er geen idee van wat er in mijn hoofd omging, maar was zelf net uit een heel diep dal aan het klauteren. Ik schreef een lange en moeilijke mail, waarin ik uitlegde dat ik onze vriendschap wilde verbreken omdat ik niet om kon met de manier waarop zij met mensen omging. Ik verwachtte eerlijk gezegd een schreeuwmail terug, en zette me alvast schrap. Die kwam niet. In plaats daarvan kwam er een heel lieve mail, waarin ze zich uitvoerig verontschuldigde voor wat er gebeurd was. Ze zei dat ze niets meer aan het verleden kon veranderen, maar wilde graag praten om te zien of er een toekomst voor onze vriendschap mogelijk was. Ik smolt.

We spraken af in een restaurantje en praatten die avond heel lang, intens en diep. We zeiden wat er gezegd moest worden. En aan het einde van de avond voelde ik dat dat de afsluiter was die ik zocht: ik moest het onder woorden kunnen brengen, haar minstens vertellen hoe ik me voelde. Het was eruit. Ik kon afsluiten. En ik sloot ook af. Ik heb haar vergeven en heb mezelf ook mijn eigen fouten vergeven. Die avond wist ik echter nog niet of er een toekomst zou zijn, dat moest ik nog uitvissen.

Ik heb enkele weken later met de groep mee Yule gevierd. Heerlijk. Het ontzettend hartelijke welkom dat ik kreeg was hartverwarmend, en ik voelde hoezeer de groep oprecht blij was me terug te hebben. Tussen M. en mij is vanaf die avond weer alles prima. Onze relatie is anders dan tevoren, maar eigenlijk misschien zelf beter en frisser dan hij was, want alle gevoelens uit het verleden, ouwe koeien, zowel positieve als negatieve, zijn weggespoeld met de sloot, en doen er gewoon niet meer toe. Nee, ze is niet altijd even makkelijk, maar ik ben dat ook niet! Ik aanvaard haar zoals ze is. Punt.

En dus is mijn heksenleven weer helemaal terug op tempo gekomen. Ik heb waardevolle lessen geleerd, en ben er sterker uitgekomen, als heks én als mens. Ik ga er weer voor!